Hala sokaklarda top oynama, mahalleli cocuklara satasma ve etrafta amacsizca kosusturma hislerine sahipken, elimde bilgisayar cantasi, uzerimde kumas pantolon ve topuklu ayakkabilarla, baska cocuklarin oyun oynadigi yollardan eve yurumek cok ilginc. Bugun eve donerken tam olarak hissettigim buydu; sanki cocuklugumu bastirmam gerekiyormus gibi. Bastirmam gerekiyormus diyorum, cunku buyudugum gercegini de cok net olarak kabul edemiyorum. =)
Galiba guzel bahar mevsiminin ve piril piril parlayan gunesin etkisi bu.
Haftasonunu iple cekiyorum, birazla sokaklarda kosturmak iyi gelebilir! :)
Umarım bu blog sana uğur getirir. İnsan bazen gerçekten ne düşündüğünü yazarken fark ediyor. En azından ben öyle hissediyorum. Mügemmell'i takip ettiğini fark ettim, mutlu oldum. Blogunun yolu açık olsun. Sevgilerimle.
ReplyDeleteÇok teşekkürler; dediğiniz çok doğru! Bir yandan, yazarak birşeyleri kalıcı kılmak da çok güzel.
DeleteBlogunuza bayıldım, heyecanla takip ediyor olacağım :)
Memnun oldum, sevgiler!