VİZYON'DAN

Isin yaninda bir de final sinavlarimin yaklasmasiyla git gide asosyallesen ve yorgunluktan rengi solmus bir hale gelmistim. Dun sabah itibariyla son sinavimi tamamlamamla bir aylik donem tatilim baslamis oldu ve hayatimda bu kadar rahatladigim az olmustur desem yalan olmaz. 

Itiraf etmem gerek: universitedeyken sinavlara calisirken ve odev yaparken yaptigim butun mizmizliklardan utandim. Hem de nasil! Calisma ve ev gecindirme sikintisi olmadan, yalnizca ogrenci olma sorumluluguna sahipken sinavlar yaklastikca ne kadar mirin kirin ettigimi hatirliyorum da, cok ayip etmisim. Simdi bir yandan tum gun calisip bir yandan da aksamlarimi ve haftasonlarimi derslere, odevlere ve sinavlara ayirmam gerektigi zaman aklim basima geldi. Ozellikle bir calisan olarak en onemsedigimiz o Cuma aksamlari ve Cumartesi gunleri var ya, oturup kuzu kuzu evde makaleler okumak, efendime soyleyim, muhasebe calismak falan gerekince, sacimi basimi yolasim gelmisti. 

Cok sukur bitti sevgili okurlar. Bir ay boyunca yalnizca ise gidecegim diye oyle bir tatil hissine kapildim ki, gorseniz halime uzulebilirsiniz. Ama insan daha zoruyla karsilasinca oncekilerin kiymetini anliyor. Bu da bir ders diyelim; cok da uzatmayalim. 

Tatilim baslar baslamaz, uzun suredir gitmek icin sabirsizlikla bekledigim filmleri gormek icin sinemaya kostum: Life of Pi ve Silver Linings Playbook. IMDB'deki 8.3 ve 8.2'lik puanlari, esten dosttan aldigim duyumlar ve yorumlar o kadar olumluydu ki, beklentilerim cok yuksek olarak gittim. Life of Pi'den daha cok keyif aldigimi soyleyebilirim. Gorseller, Pi karakteri ve Pasifik Okyanusu'ndaki inanilmaz (ama aslinda gayet olasi) yasam mucadelesi oldukca etkileyiciydi. Filmin hemen her sahnesini heyecan dorukta izledim. Karakterin yillar sonraki halinin de Montreal'de yasiyor olmasi ve Old Port'taki yuruyus kalbimi caldi. Cok etkileyici bir hikaye; yazarin kurgu becerisine hayran kaldim. 

Silver Linings Playbook ise, komedi beklentisiyle gitmis olmam dolayisiyla, beklentimden daha durgun geldi. Romantik komedilerden tanidigimiz ve genelde ortalama rollerde oynayan Bradley Cooper, bu filmdeki bipolar karakterini bana gore ustun basariyla canlandirmis. 'Excelsior' ve 'finding a silver lining' dusunceleri, bence herkesin hayatinda yeri olmasi gereken onemli seyler. Hunger Games'den tanidigimiz Jennifer Lawrence da oldukca basarili ve kesinlikle daha cok gormek istedigim bir oyuncu. Film zaman zaman biraz agir, ama olumlu noktalara tutunma dusuncesi, herseye ragmen kurulan guclu iletisim ve mutlu son benim kalbimi caldi. Yalnizca Amerikan filmlerine ozgu olan iki karakterin ilginc tanismalari, enteresan bir arguman uzerine baslayan iletisimleri ve normal hayatta hic gormeyecegimiz dinamikler ve sohbetleri izlemek sanirim hosuma gidiyor. 

Neticede cok guzel ve uzundur beklenen bol dinlenmeli bir haftasonu oldu. Bir kadeh sarap ve tarcinli kurabiye kokulu mumumla Pazar aksamini keyif ve huzur icinde kapatabilirim.